Ο Όλιβερ Στόουν στη Θεσσαλονίκη

• "Ο Μπους, πριν γίνει πρόεδρος, έπινε και ζούσε στη σκιά του πατέρα του"
• "Ο Μέγας Αλέξανδρος είχε έντονη την γυναικεία πλευρά κι όποιος δεν το καταλαβαίνει, είναι στενόμυαλος. Εγώ τον θαυμάζω"
• "Ο Νίξον είναι ο παππούς του Μπους κι ο Ρίγκαν ο... μπαμπάς του"
• "Είναι πολύ νωρίς για να ξέρουμε τι θα γίνει με τον Ομπάμα"
• "Μη νομίζετε ότι οι ταινίες μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο"
  

Άρωμα Χόλιγουντ στη Θεσσαλονίκη, με την παρουσία του δημιουργού ταινιών όπως το "Πλατούν", το "JFK", το "Γεννημένος την 4η Ιουλίου", οι "Doors" και ο "Αλέξανδρος". Ο Όλιβερ Στόουν απάντησε στις ερωτήσεις των δημοσιογράφων που κατέκλυσαν την αποθήκη Γ, σε μια συνέντευξη κυρίως πολιτική, το μεσημέρι της Τρίτης 18 Νοεμβρίου.


Μιλώντας για την νέα του ταινία "W", ο Όλιβερ Στόουν, αναφέρθηκε στην περίοδο που ήταν συμφοιτητής με τον Τζόρτζ Μπους στο Γέιλ, το 1968. Περιέγραψε τον πρόεδρο των ΗΠΑ ως τον τύπο που συμμετείχε στις κοινωνικές εκδηλώσεις και τις αδελφότητες και αναφέρθηκε στη μετέπειτα συνάντησή τους το 1998 όταν ο Μπους ήταν κυβερνήτης του Τέξας. «Με εντυπωσίασε η αυτοπεποίθησή του και η καλολαδωμένη “μηχανή” στήριξης και προώθησής του», είπε και πρόσθεσε πως από τότε είχε την αίσθηση ότι ο Μπους θα κέρδιζε τις εκλογές του 2000.
Απαντώντας σε ερώτηση για το πότε αποφάσισε να κάνει μία ταινία για τον Τζόρτζ Μπους, δήλωσε ότι μετά την 11η Σεπτεμβρίου δεν τον ενδιέφερε άλλη μία ταινία για τον πόλεμο του Ιράκ: «Σκέφτηκα να δείξω πως λειτουργούσε το μυαλό των ανθρώπων που έπαιρναν τις αποφάσεις, μια μικρή ομάδα 6 έως 12 ατόμων που προέβησαν σε τεράστιες, ριζοσπαστικές αλλαγές στον τρόπο που λειτουργούσε η αμερικανική κυβέρνηση. Συνειδητοποίησα πως ο Μπους είχε πατήσει όλα τα διαθέσιμα κουμπιά που υπήρχαν στην αμερικανική κοινωνία. Δεν είμαι δημοσιογράφος, είμαι δραματουργός και μετά τις ταινίες για τον Κένεντι και τον Νίξον δεν φανταζόμουν ότι θα έκανα άλλη μία ταινία για πρόεδρο των ΗΠΑ. Όμως ο Τζόρτζ Μπους άλλαξε τη ζωή μου, όπως και τη δική σας. Και τα εγγόνια μας ακόμα θα νοιώθουν την επίδρασή της πολιτικής του, νομίζω ότι η προεδρία του ήταν καθοριστική για τη ζωή του πλανήτη», είπε χαρακτηριστικά.
Όπως ήταν φυσικό, η κουβέντα πήγε στην εκλογή Ομπάμα κι ο Στόουν δήλωσε ότι ο νέος πρόεδρος δίνει αρκετές ελπίδες: «Υπάρχουν προσδοκίες για αλλαγή, είναι όμως πολύ νωρίς για να ξέρουμε τι θα γίνει», υποστήριξε.
Αναφερόμενος εκτενέστερα στην πολιτική κατάσταση της χώρας του ο Όλιβερ Στόουν δήλωσε ότι ο Τζόρτζ Μπους υποτιμήθηκε και ακόμη και τώρα, που είναι πλέον ανίσχυρος, το δόγμα Μπους για την τρομοκρατία συνεχίζει να εφαρμόζεται: «Αυτή τη στιγμή η κυβέρνηση κρυφακούει ότι θέλει και όποιον θέλει, ισχυρίζεται ότι στο όνομα του πολέμου κατά της τρομοκρατίας μπορεί να κάνει πόλεμο με τον οποιοδήποτε. Ο Μπους ονομάζει τον εαυτό του «πρόεδρο του πολέμου» και αυτό με τρομοκρατεί. Θα ήθελα να δω αυτό το καρκίνωμα να συρρικνώνεται. Δεν ξέρω αν θα το αλλάξει ο Ομπάμα, όμως δεν είμαι πολύ αισιόδοξος», υπογράμμισε.
Απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με το ποιο ακριβώς είναι το σύστημα που κινεί τις εξελίξεις στη χώρα του ο Στόουν δήλωσε: «Ο Μπους είναι προϊόν ενός σταθερού μοτίβου στρατικοποίησης που ισχύει από το 1946 και αφορά στην ανάγκη των ΗΠΑ να εφευρίσκουν πάντα έναν εχθρό. Υπό αυτή την έννοια ο Νίξον είναι ο παππούς του Μπους και ο Ρίγκαν ο μπαμπάς του. Πολιτικοποίησε έναν πόλεμο προς όφελος του κόμματός του, εκμεταλλευόμενος το φόβο των Αμερικανών και την ανάγκη τους για ασφάλεια, ξεχνώντας τη ρήση του Ρούζβελτ πως το μόνο που έχουν να φοβούνται είναι ο ίδιος ο φόβος. Ο ίδιος ο Μπους βλέπει τον εαυτό του ως σωτήρα και ακόμα και τώρα πιστεύει ότι το 2040 θα τον ευχαριστούν για την πολιτική του».
Στη συνέχεια εξέφρασε τις αμφιβολίες του για το αν θα είναι σε θέση ο Μπάρακ Ομπάμα να περικόψει τα κονδύλια προς το πεντάγωνο - τα οποία αγγίζουν το ένα τρις δολάρια -και υποστήριξε ότι ίσως η οικονομική κρίση να είναι η μόνη που μπορεί να καταφέρει να σταματήσει αυτή την πολιτική, να κάνει την Αμερική να πάψει να λειτουργεί ως αυτοκρατορία: «Αν ο Μπους ήταν πετυχημένος οικονομικά, μετά το Ιράκ θα εισέβαλε στο Ιράν και τη Βενεζουέλα».
Όσο για την εμπορική αποτυχία της ταινίας του "Γεννημένοι δολοφόνοι", ο Αμερικανός σκηνοθέτης δήλωσε πως είναι πολύ δύσκολο να κάνει κανείς σάτιρα. « Ήταν μία ταινία για την βία και την εκμετάλλευση της, σε μία κοινωνία, την αμερικανική, που έχει ως κουλτούρα της την απληστία, τη βία και το Χριστό».

Το Masterclass του Στόουν
Το πολιτικό σινεμά και η τελευταία του ταινία W μονοπώλησαν το ενδιαφέρον στο masterclass που παρέδωσε ο διεθνούς φήμης σκηνοθέτης Όλιβερ Στόουν, στην κατάμεστη από κόσμο αίθουσα Σταύρος Τορνές, την Τρίτη 16 Νοεμβρίου, παρουσία του προέδρου του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης Γιώργου Χωραφά και της Διευθύντριάς του Δέσποινας Μουζάκη.
Η κ. Μουζάκη χαρακτήρισε τον Όλιβερ Στόουν ως έναν άνθρωπο ασυμβίβαστο, έναν πολιτικό σκηνοθέτη που δεν χωρά στα πρότυπα του συντηρητικού συστήματος παραγωγής του Χόλιγουντ.
«Μεγάλωσα με έναν πατέρα που υποστήριζε τον Νίξον και έφτασα να είμαι υπέρ του Κένεντι. Αυτοί οι δύο ήταν το δίπολο της νεανικής μου ηλικίας. Δεν φανταζόμουν ότι θα έκανα ξανά μια ταινία για κάποιον πρόεδρο. Ο Κλίντον δεν με ενδιέφερε. Μετά γνώρισα τον Μπους. Στα 40 του ήταν αλήτης. Δεν είχε δουλειά, έπινε, ζούσε στη σκιά του πατέρα του. Πρέπει να δείτε την ταινία για να καταλάβετε γιατί ένας τέτοιος άνθρωπος έγινε πρόεδρος», σχολίασε ο σκηνοθέτης και πρόσθεσε: «Είχα αντιταχθεί στην πολιτική κατά της τρομοκρατίας που προπαγάνδιζε η κυβέρνηση του Μπους και χαρακτηρίστηκα αντιπατριώτης. Ο Μπους ήταν ο «Πρόεδρος του Πολέμου». Μπορούσε να βομβαρδίσει τους πάντες, επειδή το ήθελε. Αυτή ήταν η εντύπωση που σχηματίστηκε στον κόσμο το 2002. Οι άνθρωποι όμως ξεχνάνε. Ο Μπους επανεκλέχθηκε από τους ίδιους ανθρώπους που τον κατηγορούσαν και τον κορόιδευαν».
Σε ερώτηση για το αν πιστεύει πως το W επηρέασε το αποτέλεσμα στις πρόσφατες αμερικανικές εκλογές, η απάντηση του Όλιβερ Στόουν ήταν αρνητική, καθώς, όπως σημείωσε, η ταινία του δεν προσπαθεί να στρέψει τον κόσμο εναντίον του Τζορτζ Μπους: «Βασίσαμε τη μυθοπλασία μας σε πραγματικά γεγονότα. Προσπαθήσαμε να μπούμε στη θέση του Μπους και όχι να σχολιάσουμε τις κινήσεις και τις επιλογές του. Θέλαμε να δείξουμε τον αληθινό άνθρωπο που σηκώνεται το πρωί από το κρεβάτι του και του αρέσει αυτό που βλέπει, υποστηρίζει αυτό που κάνει, γιατί πιστεύει ότι κάνει καλό. Μην φέρνετε τις ιδεολογικές σας “αποσκευές” σ' αυτή την ταινία, ελάτε να δείτε τον άνθρωπο”.
Στη συνέχεια της συζήτησης ο σκηνοθέτης ρωτήθηκε για τις ιστορικές ανακρίβειες και τις αντιφάσεις που χρεώνουν οι κριτικοί στα έργα του. Ο ίδιος υποστήριξε ότι σε μερικές περιπτώσεις μπορεί να έγιναν λάθη, αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι τόσο σημαντικά ώστε να ακυρώσουν το συνολικό αποτέλεσμα.
Όταν η κουβέντα στράφηκε στις ταινίες του με θέμα τον πόλεμο του Βιετνάμ και τον αντίκτυπο που είχαν για τον ίδιο, αλλά και το κοινό που τις παρακολούθησε(σ.σ. λέγε με... "Πλατούν"), ο Ολιβερ Στόουν είπε ότι στις τρεις ταινίες για το Βιετνάμ που σκηνοθέτησε (Πλατούν, Γεννημένος την 4η Ιουλίου, Heaven and Earth), προσπάθησε να προσεγγίσει το θέμα από όλες τις πλευρές. «Οι αλλαγές στις κοινωνίες και δη την αμερικανική, γίνονται, όμως, πολύ αργά. Μην πιστεύετε πως μέσω του κινηματογράφου μπορεί να αλλάξει ο κόσμος», σημείωσε χαρακτηριστικά.
Σχετικά με την ταινία Μέγας Αλέξανδρος και τις αντιδράσεις που προκάλεσε ο τρόπος που σκιαγραφείται σ’ αυτήν το πρόσωπο του πρωταγωνιστικού χαρακτήρα, ο Όλιβερ Στόουν είπε πως κατά τη γνώμη του ο Μέγας Αλέξανδρος είχε μια πολύ ισχυρή «θηλυκή» πλευρά και σχολίασε σχετικά: «Όσοι δεν το καταλαβαίνουν αυτό είναι στενόμυαλοι. Εγώ προσωπικά τον θαυμάζω αφάνταστα διότι ήταν ένας άνδρας με δυνατή θέληση και βαθιές γνώσεις. Βοήθησε το ελληνικό πνεύμα να κρατηθεί ζωντανό».
Αναφορικά με το αν θα μπορούσε να γίνει πολιτικός, ο Στόουν παραδέχτηκε ότι μάλλον δεν είναι ο κατάλληλος άνθρωπος για μια τέτοια θέση, καθώς δεν μπορεί να κάνει χάρες για να γίνει αρεστός στους άλλους, ενώ σε ερώτηση για τις πρόσφατες αμερικανικές εκλογές είπε πως στηρίζει τον Μπαράκ Ομπάμα, αλλά στις ταινίες του προτιμά να αφήνει απ' έξω τις προσωπικές του πολιτικές πεποιθήσεις.
Απαντώντας σε ερωτήσεις που αφορούσαν στην ελευθερία επιλογών και κινήσεων που του δίνεται από τα μεγάλα κινηματογραφικά στούντιο, ο Αμερικανός σκηνοθέτης τόνισε ότι από τις 17 ταινίες που έχει σκηνοθετήσει είχε σχεδόν απόλυτη ελευθερία στις 16, με μικρούς συμβιβασμούς: «Από το Salvador και μετά κάνω αυτό που θέλω στις ταινίες μου. Τα χρόνια που έρχονται, ωστόσο, θα είναι δύσκολα για τους κινηματογραφιστές. Τα μεγάλα στούντιο ασχολούνται με ταινίες μαζικής παραγωγής, χωρίς μεγάλο προϋπολογισμό, απευθύνονται στο κοινό με τετριμμένες συνταγές επιτυχίας».

Οι φωτογραφίες είναι από τη Motionteam Και του Βασίλη Βερβερίδη και υπόκεινται σε καθεστώς copyright