‘Άλλη μία σημαντική στιγμή για το 47ο Φεστιβάλ Ολύμπου ήταν η χθεσινή Τετάρτη 8 Αυγούστου με το αρχαίο θέατρο του Δίου να φιλοξενεί την τραγωδία του Ευριπίδη «Ηλέκτρα» σε σκηνοθεσία του Θέμη Μουμουλίδη.
Χωρίς «εκκωφαντικά» σκηνοθετικά στοιχεία και με ένα λιτό μεταφρασμένο κείμενο από τον Κ.Χ Μύρη (Κώστα Γεωργουσόπουλο) η παράσταση κατάφερε να μεταδώσει στους θεατές τα νοήματα και τα μηνύματα που περιβάλλουν τους κεντρικούς ήρωες και την τραγική τους μοίρα. Πρόκειται για τα διαχρονικά ζητήματα της εκδίκησης, της ενοχής, της μεταμέλειας και της δικαιοσύνης.
Στο ρόλο της κεντρικής ηρωίδας η Λένα Παπαληγούρα καταφέρνει να σταθεί στο ύψος της ευριπίδειας Ηλέκτρας που κινεί τα νήματα και καταφέρνει να πείσει τον αδερφό της Ορέστη να σκοτώσουν το ζευγάρι των δολοφόνων του πατέρας τους Αγαμέμνονα. Τι κι αν πρόκειται για τη μητέρα της Κλυταιμνήστρα και το σύντροφό της Αίγισθο; Αποδίδει με την ένταση που απαιτεί ο ρόλος την ψυχική κατάσταση της, διψασμένης για εκδίκηση, Ηλέκτρας αλλά και της πικρά μετανιωμένης ψυχής της στο τέλος του έργου.
Σεμνή όσο και επιβλητική υπήρξε η ερμηνεία του Νίκου Κουρή στο ρόλο του Ορέστη ενώ τους θεατές «κερδίζουν» με την υποκριτική τους δεινότητα τόσο ο Χρήστος Χατζηπαναγιώτης ως παιδαγωγός του Ορέστη, ειδικά τη στιγμή της αναγνώρισης του δεύτερου, όσο και ο Γιάννης Νταλιάνης ως σύζυγος της Ηλέκτρας.
Συγκλονιστική ήταν και η περιγραφή του Νίκου Αρβανίτη που ως αγγελιοφόρος δίνει με τρόπο παραστατικό στους θεατές την εικόνα τη δολοφονίας του Αίγισθου από τον Ορέστη.
Η Ελένη Ζαραφίδου, η Μαρούσκα Παναγιωτόπουλου και η Δανάη Επιθυμιάδη συναποτελούν το χορό που αλληλεπιδρά με τους πρωταγωνιστές ενώ η Μαριάννα Πολυχρονίδη ως κορυφαία ξεχωρίζει με το τραγούδι και λειτουργεί ως συναισθηματική γέφυρα μέχρι το τέλος της παράστασης. Επιπλέον η Μαρούσκα Παναγιωτοπούλου στο ρόλο Κλυταιμνήστρας απέδωσε άψογα τα ηγεμονικά στοιχεία της ηρωίδας.
Τόσο τα σκηνικά όσο και τα κοστούμια (αμφότερα της Παναγιώτας Κοκκορού) που παραπέμπουν στο σήμερα, λειτουργούν υποστηρικτικά και όχι κραυγαλέα στη διαμόρφωση του περιβάλλοντος που δρουν οι ήρωες. Ιδανική για το ύφος της παράστασης υπήρξε και η υποβλητική μουσική του Θύμιου Παπαδόπουλου.
Ήταν μία θεατρική παράσταση, ένα λυρικό θρίλερ όπως το έχει χαρακτηρίσει ο σκηνοθέτης της, που ικανοποίησε τους θεατές και έδωσε τη δυνατότητα στους λιγότερο μυημένους να κατανοήσουν την πλοκή και το μύθο της οικογένειας των Ατρειδών και της κατάρας που φέρουν από γενιά σε γενιά.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου